Hazırlayan: Onur KARABABA
1974 yılında Chittagong Üniversitesinde Ekonomi Bölümü Başkanı olan Prof. Muhammed Yunus, Bangladeş’in ekonomik çöküşünün sebeplerini analiz etmek ve toplumun sorunlarını tespit etmek için halka inmeye karar verir. İlk gezisinde bambudan tabure yapıp satarak geçimini sağlayan bir kadın ile tanışır. Sohbetlerinde kadının çok düşük bir kar elde ettiğini ve işlenmemiş bambu almak içinse bir nevi tefeciyle uğraştığını öğrenir. Geziye devam ederken birçok kadının kıt kanaat geçindiğini fark eder ve öğrencileriyle yaptığı bir haftalık araştırmalardan elde ettiği veriler sonucunda bir iş fikri doğar. İlk başta bankaların ve ekonomistlerin saçma bulduğu, yoksullara düşük miktarlarda kredi verme fikri, alınan küçük bir fon sayesinde hayata geçer.
Sistem nasıl işler?
Mikrokredi adı verilen bu sistemde kredi bireylere değil oluşturulan gruplara verilir. Gruptaki bireyler kendi içinde organik bir denetim sağlar. Ayrıca kredi evi geçindiren kişiler oldukları için sadece kadınlara veriliyor ve alınan krediler haftalık olarak geri ödeniyordu.
Yıllar içindeki gelişimi nasıl olmuştur?
1976 yılında Yunus bu iş için kendi bankası olan Grameen Bank’ı kurar. 1997 de Grameen vakfı kurulur ve 22 farklı ülkeden ortaklar bulunur. Yıllar geçtikçe globalleşen mikrokredi girişimi, 2003 yılına gelindiğinde ülkemizin Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesinde de toplamda 3 milyon lira kredi vermiştir. 2006 yılında ise Muhammed Yunus ve Grameen bank bu sosyal girişiminden ve çabalarından dolayı Nobel Barış ödülüne layık görülür. Grameen bank bugün hala yoksulluğa karşı mücadele eden sosyal bir girişim olarak 81 ülkede varlığını sürdürmekterdir.